روزمعلم مبارک

                                        «آموزگـــارم»

بــــــادا مبــــارک روزت ای آموزگارم              تا زنده هستم ،این سخن باشد شعارم 

بس روزها باجهل خود در رنج بودم              بس شـام ها ، از بهر نـان بی گنج بودم 

تو  آمدی  از  دام  جهلم  در ربودی              تو   آمـــدی فکـــر مرا روشـــــــن نــمودی 

با سعی تو ، آموزگارم جان گرفتم               با لطــف تــــو ، راه و ره  احســان گرفتم 

بس نکته های تازه ما را یاد دادی               ونــــدر زبــان مـا کـــلام حــــق نـــــهادی 

عمری فدا کردی،به هنگام جوانـی              دادی نشـــــان مــا ، تو قــــدر زنـدگـانی

ما قـدر تـو در حـد تـعلیمت نـدانیم               وصف تــو را در حــد تـــعلیمت نــخوانیم 

خاک قدومت توتیای چشم ما بـاد               رفــتار تــو ، مــصداق کـار خـوب مـا بـاد

از یـاد مـا هرگز نمی گردد فراموش              نـام تـو با رفـتار تـو ، ای مـنبع هـــوش

مــــهرت،  مـــهنّاتـر ز آب زنــدگانی              قَــــدرَت گـــواراتر ز ایـــام جـــوانـــــــی

چون شمع خودراسوختی ای جان مردم!      تا در ره مــردم نــمودی زندگی گـــــــم 

فـــــرمـــود آن مــرد خــردمند زمـانه             کـانــدر جهان باشد وجــــودش جاودانه

هـرکس که آموزد به من حرف از کتابی       جز بندگی از من نمی جوید جوابــــــی

ما نـــیـز افــــروزیـم شـمع زنـدگانی            تـــا در ره عـلم و عـمل گردیم فــانــــی

پـند تو را ای جان جانان می پـذیرم            تــا بــاشد ، انــدر دام مــهر تـو اسیرم

تو پـاک تــر از پاکی و بهتر زهر کس            زین روست نامت مانده در یاد مقدس

                                                        سروده :استاد عبدالحسین مقدس جعفری