با سلام و عرض ادب و احترام ؛
ما در جهانی بسیار بی قرار و لرزان زندگی می کنیم . اگر بشر تا دیروز با غرور و امید گمان می کرد که دستاوردهایش جهانی بهتر، آرامتر و انسانی تر پدید خواهد آورد ، اکنون دیگر از این خوشبینی ها کمتر می بینیم و انسان امروز با تردیدها و حتی تهدیدهای فراوان روبروست .در میان این بی ثباتی ها بدون شک وضعیت نسل اینده یعنی شما دوستان ما بیش از هر چیز مبهم و در معرض تهدید است . شمایی که باید دراین فضای نا آرام و آشفته دانش و مهارت زندگی را بیاموزید .
ما معتقدیم که جهان امروز پس ازپشت سر گذاشتن فرازها و فرودهای فراوان ، اکنون تازه در همان راهی گام نهاده که پیامبران الهی هزاران سال به آن دعوت نمودند . یعنی "پاسداری ازکرامت و حقوق انسانها" . ما نیز در روند آموزش به جای تحکم و تحمیل ، تعامل ،جدیت و دوستی و به جای نظارت مفرط و وسواس گونه ، گفت و گو و اعتماد متقابل را جستجو می کنیم تا شما ضمن باور بیشتر خود سطح مهارت های اجتماعی بالاتری در زندگی آینده تان داشته باشید .
ما در آموزشگاه بر مبنای عمیق ترین نیازهای شما هدفهایی را تعیین کرده ایم که به کرات در باره انها با شما سخن گفته ایم . ما متواضعانه و البته مصمم به سمت این آرمان در حرکتیم اما نباید فراموش کرد که تا خود شما ندانید که در چه جهانی زیست می کنید و چه نیازهای متنوع و پیچیده ای دارید ، هرگز این اموزشگاه در تحقق آرمانهای خود موفق نخواهد شد . دوستان عزیز با انگیزه های بزرگ درس بخوانید که این نخستین و جدی ترین وظیفه شماست و مسئولانه و جسورانه به تغییر محیطی بیندیشید که در آن زیست می کنید . ما شما را به آموزشگاه دعوت نکرده ایم که سالهای نوجوانی و جوانیتان را سرسری بگذرانید یا حداکثر درسی بخوانید و بروید ،ما شما را دعوت کرده ایم تا در کنار یکدیگر در این ساختمان کوچک به کارهایی بزرگ بیندیشیم .ما می خواهیم در میان این همه حرص و حسد و غرور و جهل و نفرت و فریب که پیرامونمان را گرفته بذر دوستی ، گفتگو،بردباری ،سادگی،امید و ایمان بکاریم . ما به ایرانی آزاد و آباد ، مردمانی شاد و صلح جو و جهانی خالی از رنج و خشونت می اندیشیم و هرگز خود را برای تحقق این اندیشه های بزرگ ،کوچک نمی بینیم و می دانیم که برای تغییرات بزرگ ابتدا باید خودمان تغییر کنیم و همه این ارمانها را در وجود خودمان محقق سازیم و این کار آسانی نیست .........
ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند
ای خدای بزرگ در پیمودن این راه دشوار از تو یاری طلب می کنیم و از تو می خواهیم که در آنچه رضای تو و خیر ما در آن است ما را پیروز گردانی .
با سلام:
شاید من اولین کسی باشم که توی این وبلاگ نظر می ذاره.
دوست نداشتم که اولین نظر غرغر و انتقاد باشه.
اما ازتون می خوام که حالا که شما برای بروز شدن این وبلاگ وقت می ذارین لااقل کمی بیشتر بذارید.وحداقل هفته ای یک بار به روز کنید.همچنین این وبلاگ مثلا اسمش آنچه در یک مدرسه می گذرده اما هیچ چیزی از خبر های طلیعه توی این وبلاگ نیست.
اگر حالا به دلایل مثلا قانع کننده ی خودتون وقت نداری حداقل از بچه ها کمک بگیرید.
می دونم بااین حرفا دیگه چشم دیدنم رو ندارین اما باز هم سر می زنم.BYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYYY
سلام علیکم. راست گفتی اینروزا واقعا وقتم کم بوده . خودمم دوست دارم هر روز مطلب بنویسم .به شما هم گفتم مطلب بیارین ولی کسی نیاورد . ما از همه مطالب بچه ها استقبال می کنیم . از خبرهاتون . خوشحالم که اهمیت میدی و نظر تو میدی . در پناه حق باشی